ابعاد جنایت علیه بشریت با تاکید بر اذیت و آزار در رویه دادگاه های کیفری بین المللی

جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی از نظر تاریخی مقدم بر سایر جنایات بین المللی هستند .تاریخ حقوق جنایات علیه بشریت با محاکمات کیفری بعد از جنگ جهانی دوم آغاز می شود .مفهوم "جنایت علیه بشریت"نخستین بار توسط ماده ی 6(c) منشور دادگاه نظامی بین المللی (منشور نورنبرگ)وارد حقوق بین الملل موضوعه گردید.این طبقه ی جدید جرایم بدان جهت وارد منشور دادگاه نظامی نورنبرگ گردید که تدوین کنندگان آن بیم آن را داشتند که مفهوم سنتی" جنایات جنگی" بسیاری از فجایع نازی ها را جبران نکند . بدین لحاظ دسته ی جدیدی از جرایم بین المللی تحت عنوان جنایت علیه بشریت ابداع شد که علیه "هر جمعیت غیر نظامی " صرف نظر از تابعیت مرتکب و قربانی قابل ارتکاب بودند .در واقع میراث اصلی منشور نورنبرگ همین جنایت علیه بشریت بود ونه "جنایت علیه صلح "آنگونه که پنداشته می شد. اهمیت این نوآوری حقوقی منشور نورنبرگ غیر قابل انکار است . ورود جنایت علیه بشریت به قلمرو حقوق بین الملل کیفری این معنا را تایید می کند که افراد حتی زمانی که قربانی سبعیت و خشونت مقامات دولت متبوع خویش می شوند تحت حمایت حقوق بین الملل قرار دارند .در حقیقت فجایع جنگ دوم جهانی به قدری هولناک بود که حتی اصل بنیادین حاکمیت دولتها نیز در برابر آن رنگ باخت ،به علاوه جرم انگاری این اعمال قطع نظر از اینکه ناقض قوانین داخلی کشور محل ارتکاب باشند یا خیر ،موضوعی است که استقلال حقوق بین الملل کیفری را به اثبات می رساند .با این همه تعریف جنایت علیه بشریت در ماده ی6 (c) منشور نورنبرگ این ایراد را در بر داشت که وقوع آن صرفا در زمان جنگ قابل تصور بود .این امر باعث شد که تا دهه ی 90 میلادی میان حقوقدانان بین المللی در خصوص تعریف جنایت علیه بشریت اختلاف نظر وجود داشته باشد تااینکه در این دهه به لحاظ رویه ی قضایی متیقن بین المللی و انعقاد اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی یک نوع وحدت در خصوص جنایت علیه بشریت و ماهیت آن در حقوق بین الملل عرفی حاصل گردید. ماده 6 (c) منشور نورنبرگ ناظر بر مصادیق جنایت علیه بشریت، این مصادیق را شامل موارد زیر می داند: " قتل عمد، ریشه کن کردن، به بردگی کشیدن، تبعید کردن یا دیگر اعمال غیر انسانی ارتکابی علیه هر جمعیت غیر نظامی... ویا تعقیب و آزار به جهات نژادی سیاسی و دینی و..." دادگاههای کیفری بین المللی بعد از نورنبرگ و توکیو نیز هر کدام این جنایات را مورد جرم انگاری قرار داده اند و در هر یک از اساسنامه های دادگاه های موردی شامل دادگاه کیفری بین المللی رواندا (ictr) و دادکاه های کیفری بین المللی یوگسلاوی سابق ( icty) و دادگاه ویژه سیرالئون و دادگاه کیفری بین المللی دائمی icc ، این جنایات همراه با ارکان تحقق آن آمده است. اکنون با توجه به این که پاره ای از مصادیق این جنایات از جمله تعقیب و آزار مداوم یا تعقیب و آزار به جهات نژادی و سیاسی و بسیاری دیگر از مصادیق آن دارای ابهام بوده، به خصوص این که مصادیق این جنایات در طول روند شکل گیری حقوق بین الملل کیفری نشو و نمو پیدا کرده است و اتفاق نظر فعلی در خصوص مصادیق این جنایات محصول پیشینه قانون گذاری و جرم انگاری آن در عرصه بین الملل و نیز رویه های دادگاه های مختلف کیفری بین المللی (دادگاههای موقت adhoc و دائم ) در مورد آنهاست، لذا ضرورت دارد در قالب این تحقیق عناصر جنایت علیه بشریت در اساسنامه و رویه دادگاه های کیفری بین المللی نمایانده شود.